TAKI GİBİ YAKALAR AKSESUAR OLDU-VİDEODA YAPIM AŞAMASI

DANTELİN DEĞİŞİK YORUMLARI

KISA BİR SÜRE ARA VERMEDEN ÖNCE...

Pollyanna'cılık Güzel mi!

"Acaba olan biten her şeyden memnun olmaya çalışmak, yaşanan kötülükleri görmezden gelmek, hiçbir tepki göstermemek, hep içe atıp dışarı belli etmemek doğru mudur?

Çektiklerini kimseye söylemeyen, her şeyi içine atan, kızdığını kendisini üzen kişilere bile belli etmeyen, hep memnunmuş gibi yapan insanda ruhsal hastalıklar oluşuyor mu? Biliyoruz ki tepkilerini anında dile getiren, her şeyi hemen söyleyen, soru soran, çözüm getirmek için çabalayan insanlar, içine atanlara oranla daha sağlıklı oluyorlar. İçe atılanlar birikiyor ve hiç de hoş olmayan biçimde, bir zaman patlak veriyor çünkü. Bulunduğu ve hiç de hoşnut olmadığı ortamdan, "beterin beteri var" diyerek, kurtulmaya çabalamayan, teslim olan ve hiç de şikâyet etmemeye çalışan, yani bir çeşit "Polyanna'cılık" oynayan birinin, mutluluğu yakalamasına, başarılı olmasına imkân var mıdır hiç?

Örneğin şu düşüncelere bir göz atalım:

"Kocam benimle hiç ilgilenmiyor, içki içiyor, geceleri geç geliyor, yüzüme bile bakmıyor, ama ne yapalım, yalnız oturmaktan iyidir..."

"Onunla sevişmekten hiç zevk almıyorum, ona dokunmak bile istemiyorum artık, çünkü bugüne dek hiç doyuma ulaşmadım. O kadar bencil ki sormuyor bile bana. Ama bir başkasıyla daha mı iyi olurdu acaba?"

"İşimden hiç memnun değilim. Şefimle aram iyi değil. Belli ki beni sevmiyor, hep engellemeye çalışıyor. Ama şimdi yeni bir iş için uğraşmak,kendini kabul ettirmeye çalışmak da öyle zor ki..."

"Sevgilim beni aldattı. Herhalde bu küçük bir kaçamak. Ama erkekler için bu ihtiyaç, ne yapalım. Beni terk etmesin de..."

"Çok kilo aldım. Elbiselerimin çoğuna sığamıyorum. Zayıflamak artık çok zor, bari daha fazla kilo almamak için uğraşayım. Hem canım bazı erkekler de şişman seviyor."

---

Bunları istediğimiz kadar uzatabiliriz. Hayat hoşlanmadığımız, ama bunu örtbas edip, baskı altına aldığımız olaylarla dolu. Ve "Polyanna usulü tembelliğimiz" yüzünden pek çok şeyi düzeltemiyoruz, düzeltemediğimiz için de mutsuz kalıyoruz.

Oysa memnun olma oyununu, yani kendimizi kandırmayı bıraksak, mutlu olmadığımız durumu ortaya dökeceğiz ve belki de kısa süreli bir mücadele sonucundan ondan kurtulup gideceğiz.

Elbette ki kimseye kavgacı olmayı önermiyorum ama, başkalarını üzmemek, kendimizi yormamak, yeni bir mücadeleye girmemek, başarısız olmamak, sevimsiz görünmemek için de hep güler yüzlü görünmek gerekmiyor. "Ensesine vur, lokmasını al" tarzı insanlar da başkaları tarafından pek hoş görülmüyordur sanırım. Bir kere sıradan ve renksizdirler mutlaka.

Yaşarken, her şartta hoşnutsuz olup, hiçbir iyi durumu görmemek, hoşlukları fark edip onların değerini anlamamak ne kadar kötüyse, olumsuzlukları görmezden gelmek de o kadar kötü bence.

Her şeyi olduğu gibi algılayıp, yorumlamamız gerekiyor. İyilikleri büyük bir abartıyla yaşayalım, onların kıymetini bilelim, ama kötülükleri sindirmeye çalışmayalım, onlardan kurtulmaya bakalım. Yani kötülüklere de hoşgörüyle ve gülümseyerek bakılırsa, o kötülükler hiç düzelmeden hep aynı kalmaz mı?

Hem kendi özelimizde, hem de tüm hayatımızda.


DUYGU ASENA / Nur içinde yatsın...

BİZDEN VE DÜNDEN KADIN YAŞAMI

ESKİ REKLAMLAR

Bulaşık deterjanı "mintaxla canım mintaxla"layı hatırlıyorum,bulaşık makinasınıda ve üstten açılan çamaşır makinası prestij meselesiydi bunların evde olması.

Çalışmaya başlayınca 80'li yıllarda anneme ilk işim çamaşır makinası ve TV almıştım.

ESKİ REKLAMLAR

Süpürge dün gır gır,bugün envayi çeşit elektrik süpürgesi...

En hakiki kokular limon,çimen,zambak benim hatırladıklarım...Bugün parfümler...

Ya güneşten koruyan dünkü sabun,bugün bilmem kaç faktörlü koruyucu kremler...

ESKİ REKLAMLAR

O zamanın bakkal reklamı...
Şimdiki marketlerle kıyaslayınca ...

Hacı Bekir şekerlemeleri ta o zamanlar Avrupa'ya açılmış durumda.

ESKİ REKLAMLAR

Bu günlerde eskilere sarmış durumdayım...
Eski resimler,reklam afişleri,moda v.s Araştırma yaparken kayboldum sanki..

Radyo;en değerli eşyalar arsındaydı,üzeri dantel örtüyle örtülürdü.
Çocuk Saati'ni hiç kaçırmazdım.Perşembe gecelerinin Arkası Yarın'larını hiç unutmadım.
Makarna;sofradan eksik olmazdı,ben en çok keşli yerdim.( keş,sert kurutulmuş peynir)

O zamanlar daha mı güzelmiş ne. Daha sevimliymiş ve samimi.
Bende bir miktar yaşamışım o dönemleri...Aramızdan bu dönemleri yaşayanlar vardır tabi...
Hey gidi günler! diyorlardır benim gibi.